Lees hier de enthousiaste verhalen van onze vrijwilligers en stagiaires.
Kristy van der Heijden
Vrijwilliger 3 september t/m 6 oktober 2013 + maart 2014
Adoptieouder van Mombasa
Jambo! Het klinkt cliché! Maar toch is het zo. Vrijwilligerswerk bij BeHoCa: de gaafste, mooiste en meest bijzondere ervaring van mijn leven. Absoluut een onvergetelijke ervaring. Het begin vond ik best heftig, een strijd van grenzen aangeven, aantrekken, afstoten en geconfronteerd worden met de harde werkelijkheid. Ondanks het feit dat ik maar zes weken met de jongens heb gewerkt, had ik toch het gevoel dat we een hechte band hadden opgebouwd. Het contact was zo intens en binnen no-time zaten die kleine boefjes in mijn hart. Eenmaal thuis in Nederland sloeg de heimwee toe. Ik miste ze!! Daarom ben ik begin vorig jaar weer teruggegaan naar BeHoCa. Dat was zonder twijfel de moeite waard en hopelijk niet de laatste keer. Melissa biedt deze jongens weer uitzicht op een kansrijke toekomst en daar ben ik haar héél dankbaar voor!
Mariska van Erp
Vrijwilliger 2 oktober t/m 28 oktober 2013
A month seems short but it’s enough to lose your heart completely! Ik had de jongens al bij een eerder bezoek ontmoet, en werd met open armen ontvangen! Het was een super leuke, leerzame en ook heftige ervaring! Het aantal jongens verschilde soms per dag aangezien er weglopers waren, maar ook jongens die weer terugkwamen! Ze waren de straat nog gewend en hielden niet van regels, dat was een uitdaging. Ook waren ze heel leergierig en ik vond het erg leuk om te helpen met leren, toen nog thuis en nu inmiddels op school. Wat zijn ze ver gekomen! Je bouwt met iedere jongen een andere band op en dat zal ik voor altijd koesteren. Ik ben trots op wat Melissa allemaal heeft bereikt en blijf me dan ook volledig voor de stichting inzetten. Ik ben al een paar keer terug geweest en zal dat (hopelijk) kunnen blijven doen!
Marja van Garderen
Stagiaire 3 februari t/m 22 juli 2014
Adoptieouder van Meshack
Mijn stage bij BeHoCa was spannend, uitdagend maar vooral heel leerzaam. Leerzaam voor mezelf als persoon en beroepsmatig. Een stage in Kenia heeft mij 'out of the box' laten denken en creatief laten zijn, want wat in Nederland voorhanden is, is in Kenia niet aanwezig. Wat is het dan mooi om de jongens te zien genieten tijdens activiteiten. Voor het missen van familie had ik geen tijd want BeHoCa was mijn familie in Mombasa. De jongens laten je snel thuis voelen en Melissa is een krachtige meid en meedenkend wat betreft schoolopdrachten. Mijn stage bij BeHoCa was bijzonder, heftig, gezellig, geweldig en ik ben dankbaar dat ik het mee heb kunnen maken. Mijn ervaringen zijn eigenlijk niet te beschrijven, een tip is om het zelf te beleven.
Sanne Pijnenburg
Stagiaire 27 augustus 2014 t/m 22 januari 2015
Voor mijn studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening heb ik vijf maanden stage gelopen bij Stichting BeHoCa. Ik heb het super naar mijn zin gehad in die vijf maanden en ontzettend veel geleerd. Alle jongens zijn totaal verschillend, maar allemaal kunnen ze je enorm aan het lachen maken. Je merkt aan ze hoe fijn ze de aandacht vinden die ik aan hen heb kunnen geven. Je verveelt je geen moment met de jongens. De meeste speciale ervaring die ik opgedaan heb tijdens mijn stage is het zoeken naar de familie van één van jongens. Hierdoor kwam ik in een ander deel van Kenia terecht zonder toeristen. Waardoor ik de verschillende contrasten van Kenia heb mogen bewonderen, want ook de natuur is prachtig. Ik heb dan ook genoten van de safari die ik heb gemaakt, erg mooi om de wilde dieren in de natuur te mogen bewonderen. Als ik nu de foto’s bekijk van mijn avontuur, zou ik het liefst meteen teruggaan en mis ik de liefde die je ontvangt van de jongens!
Shirley van Klaveren
Vrijwilliger 31 juli t/m 21 augustus 2014
Adoptieouder van Said M.
Zij maken geen onderscheid tussen zwart en wit. Mag ik me voorstellen als Shirley van Klaveren, 21 jaar oud met een pedagogische achtergrond en een super ervaring op zak door de BeHoCa familie. Afgelopen zomer ben ik enkel drie weken in het BeCoHa huis verbleven. Niet te min voelde ik me snel een deel van de BeCoHa familie. Dit merkte ik aan het feit dat ze genoten van aandacht waar ik gebruik van maakte door veel verschillende activiteiten te organiseren. Ik heb geleerd van de cultuur en achtergronden van de jongens, maar het meest belangrijk was de energie die we deelden. Hierdoor hebben we samen de meest grappige en leerzame momenten van de hele zomer beleefd. Van de prachtige creatieve (klei)kunstwerken van de jongens, achter de huiskippen aanrennen, leren trommelen tot geschminkt ravotten op het strand. Deze jongens kunnen zichzelf in een door Melissa gecreëerde veilige omgeving ontplooien. Dit maakt haar voor mij oprecht een voorbeeld. Bedankt!
Stefanie Kaiser
Vrijwilliger 10 juli t/m 9 september 2013
Op 11 juli 2013 kwam ik na een 38 uur durende reis aan op luchthaven ‘Moi’ in Mombasa. Daar ben je dan, Mombasa! Ik ben verrast door alle geuren, mensen, geluiden en beelden, ze komen allemaal tegelijk bij mij binnen. Er gebeurt zoveel in dit prachtige land! Ik was één van de eerste vrijwilligers in huize BeHoCa. In het prille begin hebben we keihard gewerkt aan een nieuw bestaan voor ‘onze’ straatjongens. Vier straatjongens, dat is waar BeHoCa is gestart. Ik maakte kennis met Evans, Brian, Ali en Paul. Vier prachtige jongens met ieder een eigen karakter. Die schreeuwden om aandacht om zich vervolgens aan je vast te klampen. Om je daarna volledig te negeren. Van hieruit kun je concluderen dat ik van dichtbij zware hechtingsproblemen heb gezien. Het was heel bijzonder om dit prille begin van BeHoCa mee te maken. Melissa als ‘mummie’ van het BeHoCa gezin had een duidelijk doel voor ogen, ze is er keihard voor gegaan. Met z'n allen werkten we aan een watervoorziening, deden we boodschappen, kochten we spullen van donaties om zo van een huis een thuis te maken, maakten we een planning voor de jongens, ontstonden er regels en ook ontstonden er al snel waarden en normen. Er gebeurde veel in de twee maanden dat ik daar was. Het was zwaar, het was mooi, het was intens, alle emoties kwamen op 1 dag voorbij. Het mooiste wat ik zag was dat BeHoCa echt ging werken! Zes weken na mijn komst waren bijna alle bedden gevuld, waren er Keniaanse maatschappelijk werkers, stond er een verhuizing te wachten, kwamen er nieuwe vrijwilligers, en leek BeHoCa een erkend leerbedrijf te worden! Helaas keert een enkeling van de jongens weer terug naar het straatleven. Dit maakt een diepe indruk. Er komen op zo’n moment zoveel vragen naar voren. Een duidelijk antwoord zal ik niet vinden, ik kan er wel naar gissen.
We hebben thuis onderwijs gegeven, stonden op zondag mee te zingen in de kerk, we maakten plezier in de zee, gingen voetballen of wandelen midden door de wijken van Bamburi. BeHoCa ontwikkelde zich razendsnel. Prachtig om te zien hoe deze jongens zich ontwikkelden. In een nieuwe wereld waarin je mag dromen, je niet meer elk moment van de dag bang hoeft te zijn, je vertrouwen leert te krijgen. Wat hadden deze jongens een goed gevoel voor muziek, voor vreugde en blijdschap. Ze maakten van niets, iets! Kenia en deze jongens hebben me geleerd wat er in het leven echt toe doet. Er zijn in het moment en voor elkaar!
Annemiek van Dommelen
Vrijwilliger 16 november t/m 4 december 2015
Verliefd op Afrika. Oké, ik ga het proberen in het kort een verhaaltje te schrijven. Het is bijna onmogelijk, want ik kan er al uren over praten! Ik ben drie weken bij BeHoCa geweest, wat eigenlijk veel te kort was. Super wat Melissa allemaal voor ze doet dat deze jongens nu een echte toekomst kunnen krijgen. Ik heb hier heel erg veel respect voor! Aangekomen met een volle koffer met spullen (kleren, speelgoed en verbandmaterialen voor de jongens). De jongens hadden vakantie toen ik kwam. Dit was heel leuk, omdat ik veel met ze kon doen. Samen met een andere vrijwilliger hebben we een quiz gemaakt voor de jongens waar ze ingrediënten mee konden winnen voor een pizza. Deze activiteit wilden ze wel vaker doen. Ook hebben we samen een HIV les voor ze voorbereid. Ik mocht mee 'up country'. Dat betekent op zoek naar familie en voor sommige juist op bezoek bij familie. Helaas moest ik iets eerder terug, omdat m’n vliegtuig anders zonder mij ging. Bij BeHoCa werd ik weer super warm ontvangen en geknuffeld door alle jongens. Helaas was dit alweer mijn laatste dag en ’s avonds werd ik verrast door de jongens. Ze hadden allemaal iets gemaakt voor mij, wat ik helemaal niet had verwacht, dus was echt super leuk en ik werd bedolven met knuffels en kusjes. Ik weet in ieder geval zeker: ik wil nog een keer terug!
Naomi van den Akker
Stagiaire 27 augustus 2014 t/m 22 januari 2015
Hallo allemaal! Ik ben voor mijn studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening een half jaar bij de BeHoCa familie geweest. Echt een aanrader!! Met een bomvolle koffer (met vooral spullen voor de jongens) kwam ik aan in Mombasa. Ik werd overdonderd door de, voor mij vreemde, geuren. Ik merkte gelijk dat ik in een totaal ander land was, maar wat was het mooi! Ik heb bij BeHoCa ontzettend veel geleerd en tegelijkertijd genoten van alle mooie dingen. De jongens hebben me met open armen verwelkomt en we hebben zo veel leuke dingen samen gedaan. Ze gaven me het gevoel dat ik ‘thuis’ was, waardoor ik ook echt kon genieten van alles. Zo dankbaar zijn ze als je ze wil helpen met hun huiswerk, met ze gaat voetballen of gewoon naar ze luistert. Ik heb prachtige herinneringen aan mijn tijd in Mombasa, echt om nooit meer te vergeten. Ik ben als stagiaire gegaan, dus ik moest natuurlijk ook mijn opdrachten maken, maar mede door Melissa is dat goed gegaan en heb ik mijn stage met een mooi cijfer kunnen afronden. Als je twijfelt om te gaan, doen! Het is een ervaring die niemand meer van je af kan pakken!
Ad van Herpen
Vrijwilliger 10 september t/m 10 december 2014
Adoptieouder van Jacob
In het najaar van 2014 ben ik vier maanden vrijwilliger geweest bij BeHoCa en had ik deze keuze pas in het voorjaar van 2014 gemaakt. Nadat ik een aantal maanden in het buitenland heb gestudeerd en presentaties heb gegeven over Nederland, ontdekte ik hoe mooi het is om een nieuwe cultuur te leren kennen en jezelf in te zetten voor de samenleving. Dit wilde ik graag nog een keer doen door middel van vrijwilligerswerk. Aangezien mijn familie al bekend was met BeHoCa, was het contact snel gelegd en was er meteen een klik met BeHoCa en haar missie! Nu, meer dan een jaar later, kijk ik met veel liefde en plezier terug op mijn tijd bij BeHoCa. Ten eerste was het ook voor mij heel erg spannend om naar Kenia te gaan, maar dankzij Melissa en de energie van de BeHoCa-jongens voel je je er al snel thuis. Het is namelijk heel erg prettig om ergens met open armen te worden ontvangen en iemand (Melissa) die je alle ins en outs van Kenia en Mombasa kan vertellen. Mijn meest sterke en mooie ervaring (naast alles wat ik nog meer aan moois heb ervaren) is het doorzettingsvermogen, de energie en geestelijke kracht die de jongens (en dus ook BeHoCa) hebben. De jongens hebben al veel moeten meemaken terwijl ze nog zo jong zijn. Dan is het zo mooi om te ervaren dat de jongens graag vooruit willen, hard werken op school, meehelpen in huis en het voor elkaar op nemen in de groep. Natuurlijk gaat deze vooruitgang niet altijd makkelijk (het blijven kinderen) en dien je als stagiaire/vrijwilliger voet bij stuk te houden en het systeem in huis te handhaven. Maar die minder leuke dingen (straf geven, boos worden, etc.) wegen niet op tegen al die leuke ervaringen, zoals voorlezen, verstoppertje spelen, muziek maken, in de tuin werken en klussen, voetballen op het strand, mee naar school gaan of boodschappen doen in de stad. Ik ben er 'slechts' vier maanden geweest, maar in die maanden heb ik de jongens zien groeien, lichamelijk en geestelijk. Naast BeHoCa heb je natuurlijk ook nog 'Kenia', en het fijne is dat er in overleg met Melissa flexibiliteit is in het werkprogramma, zodat je Kenia kunt ontdekken. Dat zou ik zo nog een keer willen, want het land barst van de mooie natuurparken (safari's, duiken, wandelen, etc.), puur voedsel en cultuur, maar vergeet ook niet dat het land mindere kanten heeft. Het blijft wel een Afrikaans land. Daarom dien je dit wel te kunnen relativeren en open te staan om het 'slechte' te ervaren als je ook het 'goede' wilt zien/horen/ruiken. Qua veiligheid zou ik je geen zorgen maken, want zoals elke regio heeft ook Mombasa bepaalde wijken waar je beter niet kunt komen. Het overgrote deel is gewoon veilig en kun je gewoon prima op pad. Ik merk dat ik een hele pagina begin te tikken dus zal ik het afronden: als je op zoek bent naar een nieuwe, pure, culturele levens ervaring, energie krijgt van ontdekkingen en het leuk vindt om met kinderen om te gaan zou ik zeggen: go for it!
Romy van den Oever
Vrijwilliger 13 juli t/m 22 augustus 2016
Vandaag heb ik de vraag gekregen een kort verhaal te schrijven over mijn ervaringen bij stichting BeHoCa. Wat vind ik dit lastig om in het kort te beschrijven want de ervaringen zijn een heel boek waard. Het was een geweldig avontuur om een heel nieuw land te ontdekken. De verwachtingen die ik had voor deze reis zijn overspoeld me ervaringen die veel meer voor mij zijn gaan betekenen dan ik in eerste instantie had verwacht. Ik heb elke dag genoten van alles wat ik heb mogen leren en ontdekken met de kinderen. Ik had nooit verwacht dat ik de jongens überhaupt allemaal bij naam zou kunnen gaan noemen maar aan het eind van mijn tijd bij BeHoCa heb ik ze individueel leren kennen als allemaal unieke jongens met een hart van goud. Je leert een andere manier van leven kennen. Je gaat dingen leren waarderen en je ziet dat je ooit hard moet werken voor kleine dingen, maar die kleine dingen zijn meer waard dan alles wat ik heb. De knuffel voordat ze gaan slapen, de boekjes die je samen leest, het maken van tekeningen, het kletsen over voetbal. De tranen rollen tijdens het schrijven, ik mis BeHoCa en Kenia. Ik ben de hele BeHoCa familie zo dankbaar voor de mooie tijd die ik heb gehad. De familie heeft mij zoveel geleerd, zoveel liefde gegeven. Ik mag met trots zeggen dat ik er een boel broertjes bij heb gekregen die ik nooit zal vergeten!
Ilse Achterberg
Stagiaire 29 januari t/m 17 juli 2016
Adoptieouder van Dennis
Het is alweer acht maanden geleden dat ik naar Mombasa ging om mijn stage te lopen bij stichting BeHoCa. De terugblik naar een geweldige periode zorgt vaak voor een glimlach met zo nu en dan een beetje verdriet. Een glimlach omdat het een fantastische periode was, verdriet omdat die periode is afgelopen. Ik heb persoonlijk en vakgericht onwijs veel geleerd. Nu heb ik bijna mijn diploma op zak, en kan ik niet wachten om terug te gaan. Melissa en de jongens hebben mij gegeven waar ik een lange tijd naar op zoek was. Het besef van het mogen zijn wie je bent. Het mogen voelen dat je erbij hoort. Het leven als een familie. Het onvoorwaardelijk steunen van elkaar. Het respecteren en het accepteren van een ieder. Het gevoel van gelukkig zijn. En dan met name vanuit het geluk dat zich in de kleine dingen bevindt. Blij zijn met wat je hebt en dit koesteren. Liefde. Elke jongen is zo verschillend, zo eigen en uniek. De band is met iedereen verschillend, maar wel met een overeenkomst en dat is; bijzonder. Naast BeHoCa ben ik ook verliefd geworden op het land, Kenia is zo ontzettend mooi. De cultuur, de natuur en het klimaat. Vooral de natuur is echt amazing, de stranden de zee en de natuurparken. Mijn vingers kriebelen al vanaf het moment dat ik weer op Schiphol stond om weer tickets te boeken. Het voor altijd mogen zijn van een familielid van Melissa en de jongens is een gedachte die mij tot op de dag van vandaag de gelukkigste persoon op aarde maakt. BeHoCa is ‘thuis’. Ik mis jullie en ik beloof, ik kom terug!
Tessa Sentrop
Stagiaire 29 augustus 2016 t/m 29 januari 2017
Ik kijk met een gelukkig hart terug op mijn stage bij BeHoCa. Ik weet het nog goed, de eerste weken. Zoveel vragen, ontzettend wennen en letterlijk alles is nieuw. Voor mij was dit de eerste keer dat ik zolang weg was van huis. Ik vond het zo spannend! Ik kwam terecht is een warm land, met een andere taal, onbekende mensen en een nieuwe cultuur. Oh, ik wou dan ik terug kon! Als ik terugdenk aan de tijd dat ik bij BeHoCa was, voel ik me zo gelukkig. Ik heb dit half jaar als gelukkig en ontzettend leerzaam ervaren. Ik heb de jongens en Melissa voor altijd in mijn hart zitten. De kinderen maakten mij zo gelukkig. Het was mooi om groei mee te maken in de groep. Niet alleen maar spelen en zorgen voor een sfeer, maar ook iets bereiken met de groep. Het is me gelukt, en ik ben zo trots.
Ondanks alle prachtige momenten wil ik toch een realistische beeld schetsen. Een grote groep straat kinderen. Het leven is zwaar geweest, ze hebben moeten knokken voor hun eten, status, familie enzovoort. Het is de kunst om ze weer kind te laten voelen. Dit is niet altijd gemakkelijk. De kinderen hebben hun eigen gewoontes, aangeleerd gedrag en onderling strijd in de groep. Het is pittig voor hun, ze moeten veel dingen opnieuw leren. Ik vond dit in het begin zwaar. Het vertrouwen winnen van de jongens. De jongens moesten aan mij wennen en ik aan hun. Beide kanten lieten dit op zich afkomen. Het liep goed, ik wist wat ik van ze kon verwachten en zij van mij. ‘Hard work pays off.’ De dagen vlogen voorbij in Mombasa. Dan stond ik met de kinderen in de Shamba te werken of dan waren we aan het voetballen. Het ging allemaal zo snel! Ik heb met de jongens een mooie band opgebouwd. Ik vertrouwde hun en had veel plezier met ze. Ze vertelden mij hoe het straatleven was, hoe ze hebben geleefd en hoe ze hun toekomst graag zien. De waardering kreeg ik terug van de jongens en dat maakte me gelukkig. Het is echt een ervaring rijker en ik kan niet wachten terug te komen. BeHoCa is als mijn tweede thuis. Een prachtige herinnering, bijzondere indrukken en een nieuwe familie.
Rianne Heijkoop
Vrijwilligster 20 oktober 2016 t/m 7 april 2017
Mijn tijd bij stichting BeHoCa in Kenia was echt indrukkend en leerzaam, maar ook intensief. De jongens hebben in deze tijd echt mijn hart gestolen. Wat een kanjers! Ik heb zo van en met ze genoten! Hun doorzettingsvermogen, gekke humor, energie, liefde, openheid en nog zoveel meer. Wat een heerlijke tijd heb ik met ze mogen hebben. Het was lang niet altijd even makkelijk, er waren zeker pittige uitdagingen. Maar door de maanden heen heb ik een hele speciale, warme band met ze mogen opbouwen. Ik vond het mooi om te zien dat ik iets voor de jongens kon betekenen om aan een hoopvolle toekomst te werken, maar tegelijk kreeg ik er ook zoveel voor terug! Wat kon ik genieten van de dagen samen in de blauwe zee, met z'n allen in de opgepropt in de matatu naar de kerk, de watergevechten, het stoeien, de domme grapjes die we maakten. De jongens hebben mijn hart!
Nathalie van Elst
Stagiaire augustus 2017 t/m januari 2018
Adoptieouder van Salim
Mijn tijd bij BeHoCa was in één woord onvergetelijk. Ik heb ontzettend genoten om tijd door te brengen met de jongens. Samen genieten van spelletjes spelen, jumpen op het strand en grapjes uithalen bij de aunties en uncles. Ik vond het mooi om te zien hoe dankbaar de jongens kunnen zijn met dingen die voor ons super normaal zijn. Het was soms heftig om te horen waar de jongens vandaan komen en wat ze allemaal hebben mee gemaakt. Maar als ze met z’n allen aan de grote tafel zitten is daar vaak niets van te merken. Dan zijn het gewoon kinderen, die de kans van Melissa hebben gekregen op een nieuwe toekomst. Het mooiste vond ik om te zien dat Salim weer thuis ging wonen. Hij heeft een tijd bij BeHoCa gewoond, heeft zijn ups en downs gehad, maar aan alles was te zien dat zijn familie zijn thuis was. Hij heeft er kei hard voor geknokt en kon niet wachten om weer voorgoed thuis te gaan wonen #besteenbeetjetrots. De jongens genieten zo van de extra aandacht die ze krijgen van vrijwilligers en stagiaires, de lach die je soms krijgt is onbetaalbaar. De begeleiding die ik van Melissa kreeg was super fijn. Ik werd in het diepe gegooid, maar als er wat was of ik had vragen stond ze altijd klaar. Mijn stage heb ik met een super goed cijfer afgerond. Nu ik thuis ben merk ik nog meer hoeveel ik van de jongens ben gaan houden en hoe belangrijk familie is. Het loslaten van de jongens is moeilijk dus stiekem ben ik al aan het plannen wanneer de eerste mogelijkheid is om weer terug te gaan.
Iris Nicolaij
Stagiaire augustus 2017 t/m december 2017
Adoptieouder van Ali
Mijn tijd bij BeHoCa kan ik het beste omschrijven als een van de mooiste, dankbaarste maar zeker ook een van de lastigste maanden van mijn leven. Het waren maanden waarin ik mijzelf erg ben tegengekomen, maar waar ik gelukkig goede begeleiding bij kreeg van Melissa. Geconfronteerd worden met de werkelijkheid van hoe het er in Kenia aan toe gaat en wat de jongens op straat hebben moeten meemaken, is heftig om te horen en al helemaal als ik het vergelijk met hoe goed wij het hebben in Nederland. Gelukkig waren het ook 4 maanden waarin ik veel leuke activiteiten heb mogen organiseren zoals de jongens meenemen naar de bioscoop en het bereiden van maaltijden. Ik mocht meemaken hoe blij de jongens waren toen ze op familiebezoek gingen in de vakantie, maar ook hoe blij ze weer waren om terug te zijn en de rest weer te zien. Dan is er nog de onvergetelijke lach van de jongens tijdens het maken van grappen, tijdens het spelen op het strand en dan voornamelijk acrobatiek en de liefde voor muziek en dansen. De eerste dag dat ik bij BeHoCa kwam hebben de jongens me meteen laten helpen met kippen plukken en een paar dagen daarna gingen we karten en barbecueën tussen de giraffen. Ik had het gevoel al zoveel dingen meegemaakt te hebben en dan was dit nog maar mijn eerste week. Verder kreeg ik de kans om met een van de jongens mee te gaan op huisbezoek, naar een doktersbezoek en mocht ik met hem mee gaan naar afspraken met zijn therapeut. Ik heb echt het gevoel er een soort van tweede familie bij te hebben en ik hoop zeker nog een keer terug te gaan!
