Mijn tijd bij BeHoCa was in één woord onvergetelijk. Ik heb ontzettend genoten om tijd door te brengen met de jongens. Samen genieten van spelletjes spelen, jumpen op het strand en grapjes uithalen bij de aunties en uncles. Ik vond het mooi om te zien hoe dankbaar de jongens kunnen zijn met dingen die voor ons super normaal zijn. Het was soms heftig om te horen waar de jongens vandaan komen en wat ze allemaal hebben mee gemaakt. Maar als ze met z’n allen aan de grote tafel zitten is daar vaak niets van te merken. Dan zijn het gewoon kinderen, die de kans van Melissa hebben gekregen op een nieuwe toekomst. Het mooiste vond ik om te zien dat Salim weer thuis ging wonen. Hij heeft een tijd bij BeHoCa gewoond, heeft zijn ups en downs gehad, maar aan alles was te zien dat zijn familie zijn thuis was. Hij heeft er kei hard voor geknokt en kon niet wachten om weer voorgoed thuis te gaan wonen #besteenbeetjetrots. De jongens genieten zo van de extra aandacht die ze krijgen van vrijwilligers en stagiaires, de lach die je soms krijgt is onbetaalbaar. De begeleiding die ik van Melissa kreeg was super fijn. Ik werd in het diepe gegooid, maar als er wat was of ik had vragen stond ze altijd klaar. Mijn stage heb ik met een super goed cijfer afgerond. Nu ik thuis ben merk ik nog meer hoeveel ik van de jongens ben gaan houden en hoe belangrijk familie is. Het loslaten van de jongens is moeilijk dus stiekem ben ik al aan het plannen wanneer de eerste mogelijkheid is om weer terug te gaan.