Mijn tijd bij BeHoCa kan ik het beste omschrijven als een van de mooiste, dankbaarste maar zeker ook een van de lastigste maanden van mijn leven. Het waren maanden waarin ik mijzelf erg ben tegengekomen, maar waar ik gelukkig goede begeleiding bij kreeg van Melissa. Geconfronteerd worden met de werkelijkheid van hoe het er in Kenia aan toe gaat en wat de jongens op straat hebben moeten meemaken, is heftig om te horen en al helemaal als ik het vergelijk met hoe goed wij het hebben in Nederland. Gelukkig waren het ook 4 maanden waarin ik veel leuke activiteiten heb mogen organiseren zoals de jongens meenemen naar de bioscoop en het bereiden van maaltijden. Ik mocht meemaken hoe blij de jongens waren toen ze op familiebezoek gingen in de vakantie, maar ook hoe blij ze weer waren om terug te zijn en de rest weer te zien. Dan is er nog de onvergetelijke lach van de jongens tijdens het maken van grappen, tijdens het spelen op het strand en dan voornamelijk acrobatiek en de liefde voor muziek en dansen. De eerste dag dat ik bij BeHoCa kwam hebben de jongens me meteen laten helpen met kippen plukken en een paar dagen daarna gingen we karten en barbecueën tussen de giraffen. Ik had het gevoel al zoveel dingen meegemaakt te hebben en dan was dit nog maar mijn eerste week. Verder kreeg ik de kans om met een van de jongens mee te gaan op huisbezoek, naar een doktersbezoek en mocht ik met hem mee gaan naar afspraken met zijn therapeut. Ik heb echt het gevoel er een soort van tweede familie bij te hebben en ik hoop zeker nog een keer terug te gaan!